-
1 naczeln|y
Ⅰ adj. 1. (główny) [cel, problem, organ] principal, chief; [idea, temat] leading- naczelne dowództwo the high command- objąć naczelne dowództwo to become Commander-in-Chief- zajmować naczelne miejsce przy stole to sit at the head of the table2. (zarządzający) [architekt, dyrektor, redaktor] chief; (w tytułach) general; [dyrektor, redaktor] managing GB; [organ, biuro] chief- on jest naczelnym redaktorem naszego tygodnika he is the chief editor of our weekly- naczelny lekarz (jednostki terenowej, rządowej) the Chief Medical OfficerⅡ naczeln|y m, naczelna f pot. boss pot. Ⅲ naczelne plt Zool. primatesThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > naczeln|y
См. также в других словарях:
miejsce — n I; lm D. miejsc 1. «wolna przestrzeń, którą można zająć, zapełnić czymś, gdzie można się zmieścić albo coś umieścić» Wolne miejsce w walizce. Miejsce na książki. Mieć mało miejsca w mieszkaniu. Szafa zabiera dużo miejsca. Chodźcie tu, jest dość … Słownik języka polskiego
pierwszy — pierwszywsi, odm. jak przym. 1. «liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 1» Pierwszy miesiąc roku. Pierwsza rocznica. Pierwsza wojna światowa. Pierwsze piętro. Pierwszy rok studiów. Pierwsza klasa w szkole. Pierwszy szereg żołnierzy … Słownik języka polskiego
